Pokazany tu obiekt to próba oddzielenia religii od jej ekonomicznej użyteczności. Stawką nie jest dostarczenie dowodów za albo przeciw, lecz pokazanie „absurdalnych” figur podmiotu. Przyznanie człowiekowi statusu ofiary sprowadza go do jego zwierzęcej substancji. Jako ofiara nie jest czymś lepszym niż zwierzę. Ofiara staje się zwierzęciem – zwierzęciem, które jest godne pogardy zamiast współczucia. The Dog opiera się na tożsamości fałszywego podmiotu, którym tutaj jest świnia, a nie tożsamości ofiary. Gdy czytamy dog od tyłu, otrzymujemy god. Pies w różnych mitologiach i religiach występuje jako boski posłaniec, ale zamiast psa widzimy świnię. Ktoś podłożył świnię.
Pies opiera się na fałszywej tożsamości fikcyjnego podmiotu, którym jest ŚWINIA, a nie na tożsamości ofiary. „DOG” czytany wspak to „GOD„.
Patrzymy na barbarzyństwo sytuacji, ujęte tutaj w kategoriach praw człowieka do odkupienia win. W rzeczywistości chodzi o praktykę polityczną, ekonomiczną. Utożsamienie człowieka z ofiarą (w imię idei dobra) staje się nieporozumieniem. Oszustwo polega bowiem na tym, że należy ukryć, iż nie mamy co ofiarować, nie ma żadnej ofiary. W miłości daje się to, czego się nie ma, zaś w przestępstwie z owej miłości kradnie się ukochanej osobie to, czego jej właśnie brak (za Slavojem Žižkiem).
Przy obróbce materiału film uzyskał czarno-białą wersję, która przypomina burleskę Bustera Keatona (konieczność wyjścia z roli ofiary, by się nie stoczyć). Dlatego ta obróbka (jako komentarz) jest tak ważna. To reprodukcja wideo, ale lepsza od oryginału. Można powiedzieć, że komentarz jest oryginałem.
W różnych religiach i mitologiach PIES pełni rolę posłańca; tutaj jednak widzimy świnię zamiast psa. Istnieje idiom w moim ojczystym języku, który opisuje sytuację, gdy ktoś próbuje oczernić kogoś innego — stawiać złośliwe zarzuty i w inny sposób zdyskredytować swojego przeciwnika — jest to określane jako „podłożyć świnię”: „to planting a pig” na kogoś.
W galerii Awangarda bwa Wrocław praca jest prezentowana jako instalacja w witrynie na ekranie led (300 × 200 cm) i przerobiona na sekwencję DNA. Nieprzekształcony obraz jest dostępny dla przechodniów poprzez umieszczony na zewnątrz witryny czujnik dotyku. Zmieniając obraz na ekranie, sami stajemy się autorami jednej z wersji. Im życie jest „słabsze” w rzeczywistości, tym bardziej staramy się stworzyć abstrakcyjny obraz, iluzję pozbawioną znaczenia przez pusty estetyczny zabieg. Drugi wariant zakłada przerobienie wideo The Dog na szum telewizyjny jako serial, telenowelę (jeden sezon, 12 odcinków, każdy po 35 minut). Ten szum nie jest zakłóceniem, jest możliwością wejścia na odpowiednią częstotliwość i zobaczenia więcej. Im bardziej czegoś nie możemy zobaczyć, tym bardziej obraz tworzy się w naszej głowie.
Wideo PSA jest wyświetlane na ekranie wykonanym z tego samego rodzaju tkaniny, na której Juan Diego zobaczył wizję Matki Bożej z Guadalupe.
Video The Dog recast as a DNA sequence
